मेरा आत्मिय मित्र क्षितिज पौडेल एक कुशल शब्द परिचालक हुन भन्न रुचाउछु म...शब्दहरु सँग खेल्दै कहिले मुक्तक,कथा लेख्छन त कहिले कबिता गजल्,सबै उत्कृष्ट र राम्रो सरल हुन्छन ।तिनै साथी क्षितिज पौडेलको कथा आज या पेश गरेको छु ।
मस्त निन्द्रामा थिए बिहानै फोन बज्यो ,दुइ पटक सम्म अलर्म भनेर इग्नोर गरे ।बजारमा चलेको एउटा नेपाली गीत मनपरेपछी त्यो गीत नै मेरो मोबाईलको रिङ्गटोन , मेसेजटोन , अलर्मटोन सबै बनेको थियो । त्यसैले के बजेको नहेरी चिनिदैन्थियो । आवाज बन्द गर्न बल्लबल्ल आँखा उघारेर हेरे मोबाईल ,बल्ल ४:१० बजेको रहेछ , मोबाईलमा दुइ वटा मिसकल देखे, अलर्म ५ बजेको थियो । पत्रकारितामा लागे देखी घर को लागि छुटाएको नम्बरमा घर तिरै को नम्बर बाट बिहानै फोन आएपछी कौतुहलता हुँदै थियो,फेरी सोही नम्बर बाट कल आयो । उठाए, उताबाट हड्बड गर्दै बोले र भने बाबु राती सुमन लड्यो अस्पताल ल्याको छ , तिमी आजै आउ । सुमन अर्थत मेरो भाई । बा आमा र भाई पाल्पा घरमा बस्नुहुन्थ्यो । म तमाम नेपाली जस्तै अवसरको खोजिमा राजधानी छिरेर यतै पत्रकारिता गर्दैथे ।
मस्त निन्द्रामा थिए बिहानै फोन बज्यो ,दुइ पटक सम्म अलर्म भनेर इग्नोर गरे ।बजारमा चलेको एउटा नेपाली गीत मनपरेपछी त्यो गीत नै मेरो मोबाईलको रिङ्गटोन , मेसेजटोन , अलर्मटोन सबै बनेको थियो । त्यसैले के बजेको नहेरी चिनिदैन्थियो । आवाज बन्द गर्न बल्लबल्ल आँखा उघारेर हेरे मोबाईल ,बल्ल ४:१० बजेको रहेछ , मोबाईलमा दुइ वटा मिसकल देखे, अलर्म ५ बजेको थियो । पत्रकारितामा लागे देखी घर को लागि छुटाएको नम्बरमा घर तिरै को नम्बर बाट बिहानै फोन आएपछी कौतुहलता हुँदै थियो,फेरी सोही नम्बर बाट कल आयो । उठाए, उताबाट हड्बड गर्दै बोले र भने बाबु राती सुमन लड्यो अस्पताल ल्याको छ , तिमी आजै आउ । सुमन अर्थत मेरो भाई । बा आमा र भाई पाल्पा घरमा बस्नुहुन्थ्यो । म तमाम नेपाली जस्तै अवसरको खोजिमा राजधानी छिरेर यतै पत्रकारिता गर्दैथे ।